-
1 dotrzymać
pf.dotrzymywać ipf. (= spełnić przyrzeczenie) keep; abide ( czegoś by sth); dotrzymać obietnicy/słowa keep one's promise/word, abide by one's promise/word; dotrzymać przyrzeczenia/tajemnicy keep a vow/secret; dotrzymać warunków/terminów keep to the conditions/deadlines; dotrzymywać komuś kroku keep pace with sb, keep up with sb; dotrzymać komuś towarzystwa keep sb company; nie dotrzymywać fail to keep, go back on.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dotrzymać
-
2 przyrzecze|nie
Ⅰ sv ⇒ przyrzec Ⅱ n pledge- dać komuś przyrzeczenie to make a pledge to sb- złożył przyrzeczenie, że to zrobi he pledged to do it- dotrzymać przyrzeczenia to keep one’s pledge a. promise- złamać przyrzeczenie a. nie dotrzymać przyrzeczenia to break one’s pledge a. promiseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyrzecze|nie
-
3 przyrzeczenie
сущ.• залог• зарок• клятва• обет• обещание* * *przyrzeczeni|e☼ 1. обещание;dotrzymać \przyrzeczeniea сдержать обещание;
2. юр. присяга ž+1. zapewnienie, obietnica
* * *c1) обеща́ниеdotrzymać przyrzeczenia — сдержа́ть обеща́ние
2) юр. прися́га żSyn:zapewnienie, obietnica 1) -
4 przyrzeczenie
-nia, -nia; gen pl -ń; nt* * *n.promise, pledge, vow; złamać przyrzeczenie break a promise, go back on one's word; dotrzymać przyrzeczenia keep a promise.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyrzeczenie
-
5 dochow|ać
pf — dochow|ywać impf Ⅰ vt 1. (przechować) to keep- dochować depozyt w całości to keep a deposit intact- dochował powierzone mu dokumenty do końca wojny he kept the documents he had been given till the end of the war2. (dotrzymać) to keep [tajemnicy, przyrzeczenia]- żołnierze dochowali wierności krajowi the soldiers kept faith with their country- dochować wierności żonie to remain faithful to one’s wife- dochowywać postów to observe fastsⅡ dochować się — dochowywać się 1. (przetrwać) to survive, to be preserved- oryginał nie dochował się do naszych czasów the original no longer exists2. (wyhodować) to rear [bydła]; to cultivate, to grow [uprawy]- dochował się trójki dzieci he’s brought up three childrenThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dochow|ać
См. также в других словарях:
przyrzeczenie — n I 1. rzecz. od przyrzec. 2. lm D. przyrzeczenieczeń «to, co zostało przyrzeczone; obietnica, zapewnienie, ślubowanie» Uroczyste przyrzeczenie. Przyrzeczenie harcerskie. Złożyć, dać komuś przyrzeczenie. Dotrzymać, nie dotrzymać przyrzeczenia.… … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
dochować — dk I, dochowaćam, dochowaćasz, dochowaćają, dochowaćaj, dochowaćał, dochowaćany dochowywać ndk VIIIa, dochowaćowuję, dochowaćowujesz, dochowaćowuj, dochowaćywał, dochowaćywany «przechować do pewnego czasu, do końca» Dochować w całości depozyt.… … Słownik języka polskiego
złamać — dk IX, złamaćmię, złamaćmiesz, złam, złamaćał, złamaćany 1. «nacisnąwszy, przycisnąwszy, uderzywszy rozdzielić, rozerwać coś na (dwie) części; przełamać, rozłamać» Złamać nartę. Złamać kij, laskę. Złamać pieczęć. Wicher złamał drzewo. Złamana… … Słownik języka polskiego
